بیماری ویروس نیل غربی

 

علت نام گذاری: ویروس این بیماری که از خانواده آربوویروس ها (Arbovirus) می باشد، اولین بار از خون خانمی تب دار در ناحیه نیل غربی در منطقه اوگاندا جدا شد و لذا این بیماری به این نام مشهور گردید.

 

چگونگی انتقال بیماری: نوعی پشه خاکی به نام کولکس با نیش زدن پرندگان آلوده به ویروس، این ویروس را وارد بدن خود می کند. ویروس سپس در بدن پشه تکثیر می شود و از طریق نیش پشه دوباره وارد بدن انسان و سایر حیوانات می گردد. پرندگان، انسان و حیواناتی که توسط نیش پشه گزیده شده اند می توانند نقش ناقل بیماری را بازی کنند و چرخه حیات این ویروس از این طریق ادامه می یابد. انتقال بیماری از طریق انتقال خون آلوده و در موارد معدودی از طریق پیوند اعضا یا از طریق شیر مادر به کودک گزارش شده است. شواهدی مبنی برانتقال آلودگی ازانسان به انسان وحیوان به انسان به صورت تماس مستقیم دردست نیست.

 

نشانه های بیماری: بیماری ممکن است برای ۳ تا ۱۴روز به حالت نهفته در بدن باقی بماند و سپس به دو شکل خفیف یا شدید بروز کند. ۸۰ درصد افراد به فرم خفیف بیماری دچار می شوند که یا بدون علامت است یا با علائمی شبیه سرماخوردگی، درد عضلانی، درد مفاصل، تورم غدد لنفاوی، اسهال، استفراغ و جوشها ی زیر پوستی بروز می نماید. نوع شدید بیماری بیشتر در افراد بالای پنجاه سال و افرادی که دچار ضعف سیستم ایمنی هستند دیده می شود. در شکل شدید بیماری، ویروس سیستم اعصاب محیطی یا مرکزی را مورد حمله قرار می دهد که بسته به میزان تاثیر ویروس باعث مننژیت، آنسفالیت، سفتی عضلات گردن، عدم تعادل، ضعف عضلانی، از دست دادن بینایی، بیحسی اندام ها و فلج می گردد. بهبودی ممکن است هفته ها تا ماهها طول بکشد و در بعضی موارد آسیب های وارده دائمی می شود. حدود ده درصد افراد مبتلا به فرم شدید بیماری ممکن است فوت نمایند.

تشخیص بیماری: ۴ تا ۸ روز پس ازبروزعلائم، بیماری ازطریق آزمایش خون یا مایع نخاع قابل تشخیص می باشد.

 

درمان: متاسفانه واکسن یا داروی خاصی جهت درمان وجود ندارد و تنها داروهای تب بر و مسکن برای پایین آوردن تب و کاهش درد مورد استفاده قرار می گیرند. در موارد شدید برای مراقبت بیشتر، بیمار باید بستری شود .

 

پیشگیری: بهترین راه پیشگیری، استفاده از راه کارهای مناسب جهت جلوگیری از گزش پشه ها و نیز استفاده از حشره کشهای مناسب می باشد.

 

نکاتی در مورد زندگی پشه: پشه ها معمولا در فصول گرم سال فعال می باشند. پشه ها برای تکمیل چرخه زندگی خود که شامل تخم، لارو، شفیره و پشه بالغ است به آب نیاز دارند. لارو و شفیره کاملا آبزی هستند اما پشه بالغ در خشکی زندگی می کند. پشه نر از شهد گیاهان تغذیه می کند ولی پشه ماده از خونی که از نیش زدن حیوانات به دست می آورد تغذیه می کند. بهترین محل جهت تخم گذاری پشه ها آبهای راکد یا هر مکان و وسیله ای است که آب را در خود نگه می دارد (مانند زیر گلدانی یا ظروف آبخوری حیوانات خانگی).

مکانهایی که مناسب تخم گذاری پشه ها می باشند باید کنترل شوند تا چرخه زندگی پشه ها قطع شود.

پشه ها در فصول گرم اغلب در هنگام طلوع و غروب خورشید فعال هستند، بنابراین از فعالیت غیر ضروری در فضای باز، در مواقع مذکور خودداری کنید و در صورت لزوم با لباس آستین بلند و شلوار بلند با رنگ روشن از منزل خارج شوید.

استفاده از پنکه وسیله مناسبی برای دور کردن پشه ها می باشد. بعد از فعالیت بدنی بوی عرق بدن باعث جذب پشه ها می شود. استحمام شانس گزش پشه ها را کم می کند. لباسهای تیره و مشکی با جذب بیشتر انرژی گرمایی باعث جذب بیشتر پشه می شوند.

کوتاه نگه داشتن چمن ها و هرس کردن علفهای هرز، دسترسی پشه ها به محل مناسب جهت تخم گذاری را کم می کند. گل همیشه بهار و شمعدانی در دور کردن پشه ها از محیط موثر می باشند.

اگر قصد سفر و کمپینگ دارید، چکمه، شلوار، جوراب و چادر کمپینگ را با داروی پرمترین آغشته کنید یا لباس و وسایل آغشته به داروی مذکور را خریداری نمایید. از مصرف مستقیم محصولات حاوی پرمترین بر روی پوست خوداری کنید.

در مناطقی که خطر گزیده شدن توسط پشه بیشتر است، می توانید از حشره کش های موثر بر روی پوست که مورد تایید آژانس حفاظت محیط زیست (EPA) می باشند، استفاده کنید که حتی برای خانمهای باردار و شیرده نیز بی خطرند. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه با دکتر داروساز مشورت نمایید.

 

منبع: مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها (CDC)